Our Story
Mijn naam is Rick, 41 jaar weduwnaar met een laten we zeggen hele bijzondere kinderwens.
Ik en mijn hond Jimi wonen met zijn tweeën in Rotterdam. Ik ben mede eigenaar van een import/export bedrijf in de doe-het-zelf markt. Daarnaast doe ik mijn vrije tijd inkleden met vooral veel sporten (basketbal) en lange wandelingen met de hond. Ik mag mij gelukkig prijzen dat ik beschik over een grote groep heel dichtbijstaande vrienden en een liefdevolle familie. Wat nu volgt is mijn (ons) verhaal wat ik (hoe moeilijk ook) met jullie wil delen.
Je lust en je leven kwijtraken, en wat er over blijft is de hoop op een wonder…
Dat moment in je leven dat alles meer dan crescendo gaat. Je bent 35 jaar, Geluk in de liefde, een mooie sociale kring om je heen van vrienden en familie. Net een nieuwe baan waarbij je helemaal op je plekje zit. Een mooie vakantie in zuid Italië staat op het punt van beginnen. Totdat de telefoon gaat. Borstkanker, triple negatief.
Dit overkwam mijn vrouw. In de bloei van haar leven. Ik en mijn vrouw zijn high-school sweethearts. Ik ben dan ook nog altijd aan het tellen en op dit moment zijn wij 23 jaar aan elkaar verbonden. We zijn samen volwassen geworden, hebben het geluk gehad om mooie reizen te mogen maken. Samen een onderneming gestart. Echt bevoorrecht om een onwijs gelukkig eigen leven samen op te kunnen bouwen zonder echte problemen.
Mijn vrouw en ik hebben allebei altijd de overtuiging gehad dat de basis voor een kinderwens meer dan goed moet zijn. Dat betekend het totale plaatje in de vorm van rust, regelmaat, liefde en ook financiële stabiliteit. Het blijft voor mij hartverscheurend cru dat wij dachten ons leventje er voor op orde te hebben en besloten de wens tot vervulling te proberen laten komen tijdens de genoemde vakantie in Italië. Telefoon, de wereld stopt met draaien.
Mijn vrouw (Kelly), de strijder die ze is ging het gevecht met alles wat ze kon aan. Echter niet voordat ze zichzelf ondergeschikt maakte voor onze kinderwens. Zoals u wellicht weet, een chemo behandeling kan onherstelbare schade aanbrengen aan de vrouwelijke voortplantingsorganen. Mijn vrouw heeft dus gekozen om voor haar eigen curatieve behandeling te laten starten een eicelpreservatie traject in te gaan.
Ik denk dat dit traject bekend is dus ik zal hier verder niet over uitweiden. De uitkomst is drie eicellen die succesvol zijn ingevroren. Destijds nog altijd in de hoop deze niet nodig te hebben. Na dit proces kon mijn knapzak van een powervrouw dan beginnen aan haar loodzware gevecht. Nog altijd rollen de tranen over mijn wangen als ik terug ga naar wat zij allemaal heeft moeten doorstaan. Trots op hoe ze alles elke keer weer vol op de kin pakte en terug sloeg. Het leek allemaal succesvol te zijn gegaan. Kankervrij verklaard en ontslagen uit het ziekenhuis.
Totdat nog geen jaar later dan echt al de grond onder haar en mijn voeten werd weggeslagen. De kanker was terug. Met deze variant (triple negatief) wisten wij dat als het terug zou komen dat dit letterlijk haar doodvonnis zou betekenen. Palliatief in plaats van curatief. December 2023 is Kelly uit ons leven weggerukt door die verschrikkelijke ziekte. Mijn gekkie, snoezepoes, knapzak. Alles wat ik lief had in dit aardse bestaan. Zo begon ik dit verhaal, wat er over blijft is de hoop op een wonder…
Ik ben zo trots op mijn vrouw dat zij zo krachtig ook in de palliatieve fase met mij alles wilde bespreken. Zo ook hebben mijn vrouw en ik onze kinderwens besproken. Mijn vrouw vertelde mij dat het haar zoveel pijn deed dat ze mij geen vaderschap kon geven. Hartverscheurend om dit te moeten voelen en aanhoren.
Gehoord heb ik haar en ik bedacht mij. Wellicht mag/kan ik haar eicellen adopteren.
Ik heb dit idee voorgelegd aan mijn vrouw en direct werd ze overmand door emotie en ook zij vond dit een heel mooi idee. Daarop zijn wij samen het traject ingegaan met het ziekenhuis om de adoptie te realiseren en zo onze kinderwens levend te houden.
Hoop doet leven is een bekende uitdrukking. Ik denk heel toepasbaar in mijn situatie.
Ik deel mijn kwetsbare verhaal in ruil voor elke informatie die behulpzaam kan zijn, of wellicht gewoon een goed gesprek. Ik houd hoop. Ik en mijn vrouw hebben nog een hele kleine kans om onze kinderwens in vervulling te laten gaan. Hopen op een wonder.
Dankjewel voor het lezen van ons verhaal.
